Belki Şiiri - Emine Adıgüzel

Belki beni hiç sevmemiştin
Belki hiç çarpmamıştı benim için yüreğim
Ama ben inanmak istedim nedense
Beni sevdiğine inandırdım kendimi
Belki gülüşün sahteydi
Sevdan gibi…
Hayatında belki yalandı
İşin,evin,adın….
Hatta yüzün bile belki gerçek değildi
Biliyorum hiç sevmedin beni
Sever gibi gözüktün
Tenin hep yalan kaldı tenime
Ellerin uzak kaldı
Bakışların kaçamak
Bir ihtimal sevmiş olabilir miydin beni?
Allah’ım neden bu karmaşıklık?
Neden emin değilim sevgisinden?
Neden bakışları bana uzak
Neden bu kadar yabancı bana
Kafayı yiyecem
Saat gecenin zifiri karanlığı
Caddelerde ne it sesi
Ne de başka bir ses
Peki kalbim neden bu kadar gürültü yapıyor
Neden izin vermiyor uyumama
Offffffff
Bir papatya olsa da baksak
Seviyor..
Sevmiyor..seviyor…sevmiyor…
Sonu meçhul
Sevse de ne olacak ki
Bana mı gelecek
Benim mi olacak?

RUHSATSIZ SEVDAM
Ve bir gün ansızın geldin
Çaldın kapımı
Kim o dememe kalmadan girdin içeri
İşte o gün altüst oldu dünyam
Delice sevdim seni
Yüreğimin kapılarını sonuna kadar açtım
Bir gün çekip gideceğini biliyordum
Ruhsatsızdı sana olan sevdam
Ansızın kapılmıştım gözlerine
Gülüşün ansızın ısıtmıştı içimi
Biliyorum benim değildin
Ama sevgilimdin
Başkasının hiç olmamıştın
Bana da hiç kalmayacaktın
Gidişinle altüst olmuştum
Ama nedense mutluydum
Biraz da sadistlik olsa gerek
Her gelişin gidişini bekliyordum
Gitme diyemezdim
Hele kal hiç diyemedim
Dedim ya ruhsatsızdı sana olan sevdam
Vakit geldi biliyorum
Gitmen lazım
Biliyorum içim yine acıyacak
Belki ağlamayacağım ardından
Çünkü ben hep hazırlamıştım kendimi
Bir gün ansızın gideceğine…
Ansızın gelişin gibi gidecektin ansızın
Ama yine de içim acıyor
Ağlamayacağım
Belki dönersin diye bekleyeceğim
Ama biliyorum dönmeyeceksin
Ne benim olmuştun
Ne de başkasının olabilirdin
Seni unutmak mümkün olmayacak
Ruhsatsız olsa da sevdam!