Belki... Şiiri - Fatih Burgucuoğlu

Belki bir yıldız kadar masum
Tutulan bir güneş kadar utangaçtık
Suda eriyinceye kadardı bekli de
Karla karışık yağan umutlarımız...
Diz boyu merhabalara muhtaçtık
Adını bilmediğimiz yolculuklarda
Yastığa her koyuşumuzda
Sitemliydi rüyalarımız
Belki de
Bu denizler kabul etmezdi
Sorumsuz, vakitsiz, kayboluşlarımızı
Saman alevleri derleyip
İçimizi ısıtırdık belki
Kanamazdık suyu her içişimizde
Başka bir şeydi susuzluğumuz
Haftaları aylara bağlayan gecelerde
Salıverirdik efkârlarımızı
Bir kadehte sarhoş olurduk
Ama hiçbir zaman boş adam değildik
Biterdik, silinirdik belki de
Hiçbir zaman gömmedik o toprağa kendimizi
Sıkı değildi kelepçelerimiz
Baskın bir nezarethane soğuğunda
Bizi taşıyabildiği içindi belki
Sadece kaldırımlarla ahbaplığımız
Yüreğimize kurşun yediğimiz doğru
Ve yıkılmadığımız
Beklide bu aşkta sabıkalı değildik

Nasibimiz de yoktu belki de
Dualarla dertleşebilmek
Bekli de en büyük amacımızdı
Ellerimiz cebimizde hayatı tozutmak
Az kirli çıkı değildik hani
Aşkları satın alacak yüreğimiz vardı
Yorgun bir dilenciydik bazen
Sadakalarımız ayrılık diye kesilirdi
Eski yalnızlıklarımıza hiç yüz çevirmedik
Bilirdik belki de geri döneceğimizi
Hiç çocuk olamadık ama
Salıncağa binmeyi özlerdik
Hiç görmedik feleğin yüzümüze güldüğünü
Ama bize yapılmış bir kahpeliği de yoktu
Susacağımız yerde susmayı bilirdik
Ağlayacağımız yerde gitmeyi
Yağmur yağardı
Belki çekinirdi
Bekli de üşenir bizi ıslatmaya
Lirik bir hikâyenin
Yitik, bitkin kahramanı gibiydik
Ölmesini de bilirdik kaybettiğimizde
Sırtımıza hançer yediğimiz doğru
Ve yıkılmadığımız
Bekli de bu aşklara hazır değildik