Bele Dost Şiiri - Yusuf Saltukoğlu

Varlığın dostu ol, hem yokluğun da
Varıp ta bir haber salma dostuna
Kapıyı çekip te bakma ardına
Ben bele dost ile nereye gidim

Kırk yaşına geldin habersiz kalma
Ellerin ağzıyla oturup kalkma
Senin eyliğindir benim eyliğim
Ben bele dost ile nereye gidim

Dostun harcımıdır sırrı dostunun
Namus bilir, ölüm olsa da sonun
Bulmacıya çevirip sır olmak sonun
Ben bele dost ile nereye gidim

Dostların defterin öteler tutar
Dostuna dost olan olur bahtiyar
Bakmadan ardına seyirdir kaçar
Ben bele dost ile nereye gidim

Olmuşsan sır kübü sırlı dünyada
Yediğin senin olsun içtiğin su da
Bu kafaynan binersen, tersinden ata
Ben bele dost ile nereye gidim

Varsa acil işin acele edek
Neyime yarasın içi boş merek
Atarsan dostlaran bu kader kelek
Ben bele dost ile nereye gidim

Eğile büküle olmuşsun deve
Bahane tanrısı, şirktir mertliğe
Sünnet bile ettirmiş bizim hergele
Ben bele dost ile nereye gidim

Sanma yutar sana yuttum diyenler
Baklava sofrasında olmuşsun biber
Elbet geri döner birgün gidenler
Ben bele dost ile nereye gidim

Kelamın bellidir “müdür ben olim
Belim ele ağırir kasada durim”
Halın danışir bana, müdür fıkrasın
Ben bele dost ile nereye gidim