Belâyı Aşk Şiiri - Halit Korkmaz

Sen beldeler sultanı, sen gönüller şahısın
Sana bütün aşıklar, saf tutar, selâm durur
Sen şehveti sevdanın rehâbı, ıslahısın
Ancak senin aşkından, feyz alan duyar gurur

Herkes abât içinde, her yerde ferahlık var
Yeryüzünde, fezâda, yalnız ben viraneyim
Her cefaya razıyım, gitmesin benden efkâr
Senin derdinle yanan, kül olan divaneyim

Avareyim, bitabım, gönül hasta, can ister
Gamzedeyim, sinemi, rehâya cânân gelsin
Derdimde karahumma, kâr etmez bana neşter
Belâyı aşk yaşayan bahtımı Hüda çelsin

Ey peri bir göründün, bendime ateş saldın
Felç oldu iki cihan, kalmadı bende gayret
Beni bu aşk uğruna, derde, deryaya kardın
Bu son kertede bari, deruhdeyi derman et

Varlığın gönlümde taht, güzelliğin devlettir
Sinem’de çerağı yak, gel iklime sultan ol
Yerinde sayma sakın, ikbali atalettir
Gel ey ruhi revanım, belâyı aşka bend ol