Bela Şiiri - Hasan Bilgin 2

Vefasızlığın vursa yıkılmaz sanıyordum
Seni ben bildim Yusuf gibi attın kuyulara
Şimdi ölüm gibi dalsam da derin uykulara
Haberim yokmuş zor belaya düşmüşüm

Yunus bencileyin her nefeste arıyordum
Gördüğüm her şerri hayra yoruyordum
Nerdesin ? seni ölüme bile soruyordum
Haberim yokmuş kör belaya düşmüşüm

Her gün okuyup ta kahır mektubunu
Yokluğunu lütuf diye önüme sundular
Nice pirler abdallar musallada yundular
Haberim yokmuş Kerbelaya düşmüşüm

Senden ötesini sensin diye göz yumdular
Herkes kendinde seni bulur diye umdular
Aşk yanmaktı nice nice isim koydular
Haberim yokmuş sır belaya düşmüşüm