Bela Şiiri - Ziba Halil

Acısı içini göynetir.
Siyirip ata bilmezsin.
Tatlısı kalbini duygulandırır.
Kendini tuta bilmezsin.
Övgüsü dünyanın mutlusu eder.
Göylere kaldırır.
Eleştirisi ruhunu büzüşdürür.
Yerin altına sokur.
Varlıgı – kazanılmış kaygı sindromu.
Də rd okeanusu.
Yokluğu -ceza.
Bulmaca diğil bu.
Yavrundur bu, bala.
Allhdan gelmiş, karından çıkmış bela...

(Bakü 05.06.12)