Bekliyoruz Hâlâ Şiiri - Nilüfer Aydur

Biz söylenmemiş onca söze sahipken,
Ayrı ayrı yerlerde susup,
Aynı yoksullukla ağlıyorduk.
Ne geldiğimiz yer belliydi,
Ne gideceğimiz yeri biliyorduk.
Yollar ve yılanlar aynı şeyi anlatıyordu,
Anladığımız kadarıyla ılık ve kıvrılarak yürüyorduk.
Aslında ılık ve kıvrılarak uyuyorduk birbirimizin karnında.

Her nesil kendi iklimini seçmiş,
Bize, yazları sıcak ve kurak, kışları soğuk ve yağışlı olanı kalmıştı.
Bu yüzden kolay ısınıp kolay üşüyorduk,
Yani kolay birleşip kolay ayrılıyorduk.

İllüzyonu keşfetmek fazla zamanımızı almadı,
Hepimiz usta sihirbazlardık.
Birimizin bulduğunu diğeri kaybetmiş oluyordu,
O kadar ki,
Birimiz ölmeden ikimiz olmuyordu.
İllüzyon bu ya, hangimizin öldüğü hiç anlaşılamıyordu.

Biz yaşanmamış onca hayata sahipken,
Ayrı ayrı yerlerde ölüp,
Aynı yoksullukla gömülüyorduk.
Yaşadığımızı bilmediğimizden,
Öldüğümüzü de fark edemiyorduk.

Kendini fark edince doğum sancıları tutuyordu kadınların
Ve erkeklerin zaferleri yakıyordu şehirleri.
Kokusuzca oynasın diye çocuklar,
Kaleler yapılıyordu şehirlerin içine,
Kaleler yıkılıyordu üzerimize,
Yüzyıllar kendini fark edince...

Gidiyorduk doludizgin,
Doludizgin aşıyorduk çağları.
Kızıl bir deniz olup yarılıyorduk.
Vaat edilmiş gaz odalarına ulaşsın diye insanlar,
Kanlarımızla yollarını açıyorduk.

Çözülemeyen her bilmecenin bir tanrısı oluyordu
Ve her çözülen bilmecede bir tanrı ölüyordu.
Biz tanrılara, tanrılar günahlara sığınıyordu.
Her var oluş tutunacak bir dal buluyordu.

Tehlikeli aklın sınırlarını çiziyordu kadınların etekleri
Ve erkekler söndürüyordu şeytanın yaktığı her ateşi.
Günahla çoğalıyordu insan,
Çoğalarak utanıyordu.

Bir peygamber bulunup çakılıyordu çarmıha,
Âdemoğlunun binlerce yıllık günahından.
Ancak bütün günahları sırtlanarak hafifliyordu insanlığından...

İnsanlar büyüdükçe eşyalar kirleniyordu,
Bileklerimiz kirleniyordu yaptığımız zincirlerin pasından.
Beş vakit temizlenip toprağa eğiliyorduk,
Ancak kendimizi unutarak kurtuluyorduk eşyanın ağırlığından...

Seferler düzenleniyordu güneşin battığı yerden,
Düzenleniyor hâlâ.
Ölümler yağıyordu üzerimize,
Yağıyor hâlâ.
Biz yeniden kalkıyorduk gelen her sabahla
Ve gökyüzünün altında dilekler tutup,
Kurbanlar veriyorduk tanrılara;
Veriyoruz hâlâ,
Aynı aymazlıkla...

Nilüfer Aydur
Kayıt Tarihi : 13.12.2006 19:45:00