Bekliyorum..bilmiyorsun

bir...

Kimseler çalmasın kapım...!
Yer yarılmadan,
Gök devrilmeden,
Üfrülmeden sur...
Serçeler sürgün edilmeden kaldırımlardan,
Cehennem kaynamadan,
Dağlar üzerinize yürümeden,
Çalmayın kapım..!

Ama biliyor
Kaderimi lanetleyen cadı;

Bir sen uzatabilirsin gözlerini,
Bir sen dokunabilirsin gözlerinle
gönlümün kapısına..
Ah sen..
Güzel Belkıs,
İçli Züleyha,
Gelsen,
Dokunsan,
Tutsan ellerimi..
Ve ben,
Zamanı tutsaklaştırabilsem
yüreğine dokunabildiğim zamanlarda..
Zamanı bir kül gibi savurabilsem..
Ve keşke
Kar gibi yağdığım her gecenin sabahında
Sana, giydiğim bütün bayramlıkları getirebilsem..
Ölecekmiş gibi sevebilsem seni..
Ya da ölümü öldürecekmiş gibi..

Ama dur, gelme..
Bir adım daha atma sakın..!
Henüz bakabilecek cesareti yok yüreğimin,
gözlerine..
5

Zulmüne katlanabilecek kadar dinç değilim henüz..
Henüz geldim dünyana.
Gözlerimi, henüz kırpıştırdım,
Kokunu henüz duydum,
Adını henüz andım,
Kendimi vurduğum akşamlarda,
gelmeyişini, henüz anıtlaştırdım..

Ama kim ortak olabilir ki sırrıma..!
Acıma kim ortak olsun ki..!
Sen bile bilmedin..bilmek istemedin..
Ve kimseler de bilemedi;
Her defasında
Aşka nasıl da yenildiğimi..

Ve işte söylüyorum;
Baharın değilim,
Baharın olmadım hiç
Ve baharın olmayacağım..
Sen, öyle umacaksın,
Ardımdan yollara düşeceksin
nisan yalnızlığında..
Ve işte ben buradayım.
Kalbinin saçağına sığınmaktayım,
Sonbahar yağmurlarıyla ıslanırken
eskimiş sevdalarım..
Ve gülen yanlarım
Yeniden hayat verirken
ağlamaklı yanlarıma;
Bir rüzgarın gölgesini izliyorum ben..
Yüreğimi rüzgarlara açıyorum işte
yelkenler fora...
Salyangozlar ülkesine yol alıyor sözcüklerim...

Oysa, kıyametini yaşarken senin
yanı başımdaydın,
şuracıktaydın..
Ve sezebilseydin bunu sen;
Gözlerimi kurulayabilirdim
gün doğmamış nehirlerinde..
Öyleyse söyle..!
Kaç bilinmeyenli denklemdir sende sevda..?
Kaç bilinmeyenli olsun isterdin ya da..
Ya da söyle..
Seni seviyorsam, sana ne bundan....
6

iki..

İşte
Adanmış yağmur tanelerince
Dertlerimi döküyorum aklının yaşmağına..
Ve işte
Bir göçmen kuş denli bile değil
umursayışı aklının..
Oysa umursamalıydın
yağmur yağmasa bile..
Ve deniz dövmeliydi kıyılarını..
Ansızın dönüp bakmalıydın gövdesine
kahkülü dökülmüş deniz fenerinin..
Bitmeye yüz tutan,
Tükenişe erişen sevdalar gibi,
Anıtlaştırmalıydın merhametini ellerinin..
Oysa kaçtın..
Kaçamak adımlarının izi kaldı
dudaklarında şehrin..
Bir yangın yeridir caddeler..
Ve sesimdir işte seğirtip geçen, seni..

Sen;
Güzel Belkıs..
İçli Züleyha..
Sen ki avuturdun frengili yüreğimi..
Yeni yetmelerin seğirişini avuturdun..
Merhem olurdun
Işığını yitirmiş gözlerin karasına, akına..
Ve dona kalırdı ardından zaman..

Ve şimdi ben;
Yalanlarını geriyorum artık çarmıha..
Bir kapıdır, duvar dediğin şey.
Artık duvarlar yok..biliyorum..
Gökdelenleri yıkıldı kentlerin...
Sıradan hayatlar yeşeriyor
sokaklarda..
Bir yok oluş masalına esir sevda..
Yeni soluklar arıyor,
Ölü bedenlerin dirilttiği
efsunlu rüyalarda..

7

Ve işte savunmasızdır yüreğim..
Yorgunluk, benliğimin ortağıdır işte..
Bilmeni isterdim oysa..
Yıl yorgunluğudur,
Gün yorgunluğudur, gözlerimden akan..
Öyleyse
Bırakmalı yakasını artık..
Dönüp gitmeli..
Bir nefesti,
Bir anlık hevesti deyip gitmeli..

Şimdi ön yargı diyeceksin,
Belki de; acımasızca..
Ama işte her şey ortada..
Bir düşük sevda de istersen,
Prematüre ya da..
Ya da artık bir sevda..
Kemikleri sayılacak kadar artık...!

Ve şimdi sen
Ölüyor gibi karınca sarayında,
Her şeyi bilmenin gönül rahatlığıyla uyu..
Ya da vitrin gezmelerine çık..
Ruj izlerinde kalakalsın bildiklerin.
Ben, öylece buradayım..
Soluğumu tutmuş, beklemedeyim..
Ay ışığını beklemedeyim
Kandilim olacak dalgalar
kıyılarını döverken gönül şehrimin..

Sen orada öyle kalakal..
Ben
Kentin bu yakasında seni bekleyeceğim,
Bir piknik dönüşünü andırsa da dönüşün...
Ve fakat
Yine de söylemeyeceğim....