Zamanı; bırakıp gittiğin anda dondurdum
Kulaklarımda bitmeyen hüzünler senfonisi
Kocaman şehirde, acılar sol mememin altında
Yalnızlığın öyküsünü yazıyorum
Gözlerim yollarda
Bekliyorum…
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Böylesi gitmelerde gidişlerin nedeninin bilinmesi ile bilinmemesi arasında hiç fark yoktur... Yeter ki şairine 'bekliyorum' dedirten umut ışığı sönmemiş olsun...
Kaleminize sağlık sayın Reşat Karabağ...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta