Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
harikaydı,,tebriklerimle
İlhamını zbol olsun şairim... Beklenen, ama gelmeyenin tasvir edildiği şiirinize bir dörtlükle katılayım izninizle...
Kan oturmuş ak göğsüme simsiyah
Bir akbaba düşse parçalasa leşimi
Onüç mevsim bitti tek söz etmedin
Bir veda et, bitir artık işimi…
vallahi hocam aglattiniz beni...ne mutlu bu sevgiye nail olan insana.son gunlerde okudugum en mukemmel siirdi.sizden ogrenecek cok sey var daha.puan vermek haddime degil ama yukarda ki butonun en yuksegine basacagim.saygilarimla.
İçimden çıkmayan, sevgilim, benliğim, özümsün.
Vuslat günümde, şenliğim, sevincim, düğünümsün
efendim dizeler seslenmiş.
teşekkürler düşünce yüreğinize.
www.siirimindili.com//21.00 cuma
www.dostbahcem.com//pazartesi.21.00 yayınıma beklerim üyeliğinizle efendim sevgiler.
EDEBİYATIMIZDA YERİNİ ALMIŞ ŞAİR TARZINDA KARMA BİR DUYGU VE YAPI VAR BİR KITA YUNUS EMRE DİĞERİ 1870-1940 ARASI KARASEVDASAL ŞİİR LEOMOTİFİNDE!!!EMEĞİNİZE VE KALEMİNİZE SAYGIYLA
İnleyen ilahi bestemde, son notam, sözümsün.
Hasretle bekleleyen, dinmeyen yaşlı gözümsün.
İçimden çıkmayan, sevgilim, benliğim, özümsün.
Vuslat günümde, şenliğim, sevincim, düğünümsün.
Harika dizelerin sahibini kutluyorum sevgimle.
İnleyen ilahi bestemde, son notam, sözümsün.
Hasretle bekleleyen, dinmeyen yaşlı gözümsün.
İçimden çıkmayan, sevgilim, benliğim, özümsün.
Vuslat günümde, şenliğim, sevincim, düğünümsün.
Selm.
Sevgi hasret dolu yüreğiniz edebi kaleminiz hep daim olsun.
Üstazım tebrik ederim tam puan + sevgiler...
Değerli Eren,
bu şiiri okurken saz sesini duyar gibi oluyor, özellikle İstanbul'un sokaklarını dolaşmış gibi bir hisse kapılıyorsun. Eseriniz o kadar zengin bir imge yelpazesini içeriyor ki, dilindeki geleneksel notalar şiirinize büyük bir güzellik katmış Efendim. En derin saygılarım ve iyi dileklerimle.
mükemmel bir şiir okudum herşeyile dörtdörtlük olmuş yüreğine sağlık kutlarım
Tebrik ediyorum,selamlarımla.
Bu şiir ile ilgili 19 tane yorum bulunmakta