Bekleyişin Anotomisi

Onca zaman geçti...
Yiten onca şey geri döndü aklımada
bir ruhum geri gelmedi,
bir kalbim uğramadı eskisi gibi.

Gözlerimde hâlâ bir bakış bekliyor,
Eskimiş yollarda, gölgesine konuşan.
Zamanı unutmak istedim bazen
Ama o beni hep yeniden hatırladı.
Her sabah, aynı eksiklikte doğdu üstüme.

*@demlenmisSiirler*

Belki bu da bir özgürlük,
Belki de zincirin ilk halkası.
Ama hâlâ içimde saklı bir gülüş var senden.

Boşlukla konuşan gözlerimde
Bir zaman fısıldıyor ismini:
Ne ben ona aitim artık
Ne o bana dokunabiliyor şimdi.

*@demlenmisSiirler*

Bir varlık gibi duran yoklukta
Yıllardır bekleyen bir “Ben” var.
Belki ben değilim artık
Belki o “Ben” hiç olmadı.

Ruhumun göç ettiği o gece
Adımı unutan rüzgârla konuştum.
Her esintide biraz daha eksildim.
Bir kalp vardı, evet...
Ama şimdi yalnızca yankısı kalıyor içimde.

*@demlenmisSiirler*

Ve şimdi bir zamanın eşiğinde,
Yokluğun sesiyle varlık giyinen ben:
Ne geleni bekliyorum artık,
Ne gideni hatırlıyorum.

Sadece içimde büyüyen sessizliği dinliyorum—
Kendi sesimden bile uzak,
Bir gülüşün yasını tutan bir ruh gibi.

13/07/2025
17:17 #Wahran
@demlenmisSiirler
(448)