Bekleyişin Ardı Şiiri - Bahçe Ee

Ayrılık avlumuzun kapısını çalmamıştı daha
Nar ağacımızın meyvesini yerken
Rengi kederi anımsatmıyordu hiçbirimize
Gözlerimi arayan bir babam vardı pencerede
Ellerimi tırmalayan bir kedim
Gün boyu süründüğü ayaklarımı
İstemezdi gece
Sırtını yaslardı göğsüme
Yaslanmak
Ömrüme biçilen Tanrı cezası

Bilmedigim bir alfabeyle büyüklüğünü kutsadığım
Beş vakit tesbihti parmaklarım
Sen öğretmiştin
Saymıyorum
Dönüşün için kaç tekrara içerlediğimi

Dikenli düşünceler
Varlığından uzak koymasaydı
Kazımamış olsaydı gamzelerimi yüzümden
Çocuklar büyük yaşar sevinçlerini derdim
Büyüttüğüm bir şey yok
Kirpiğime miras kalan özlemden başka

Hayata hazırlanan yanlarımız
Delik deşik bir arabanın altında kaldı
Kaç çocuğun dudaklarında kaldı vedalaşamadığı sözcükler
Bir namlunun ucundan kaç hayat kurşunlandı
Her anıldığında
Bilekleri doyasıya öpülmeyen kız çocuklarının masumluğuna ağlanır

Babam,şefkati uyutuyor toprak altında
Ben,her gün kazıyorum
Annem onun yastığına
Hayallerini yatırıyor hâlâ

Van Gölü'nün ayaz mavisinde
Tüm vakitler pişmanlık
Uzun uzun kaldı
Kar altında donmadı
Hep kırmızıydı yaralarım
Baba,çekip alsaydın bu rengi üstümden

Ey vaktine eşiklerde uyuyan ölüm
Madem gün gelip geçecekti üstümden
Arkaya dönüp duracaktım
Gözlerini açmasaydın
Madem gece basacaktı yetim ağzımı
Tüm kelimeleri çekecekti nefesin
Biraz daha konuşsaydım
Ağustos sıcağı sesiyle
Nasılsa her yaz üşütecekti uğunan kalbimi

Dönüp geldiğin yer
Bir mezara fısıldamış geleceğini
Anneme sormadan
Toprağa dokunmayı sevmezdi annem
Yıllardır göğsünde bir avuç toprak taşır

Bütün babaların Tanrısı
Seni anlamamı bekleme
Bu kırgın,kızgın ,tenha yerde
Gözü açık
Yüzü maviye dönük kalmış babamın
Annemin ıslatıp taradığı saçlarımı getirdim ellerine
Onunla uzamıştı

Çerçevelenmiş hikayemizin sağında
Taşlara sinmiş izine çekilen bir sığınmayım
Yüzler geçti üstümden
Kaç gövde tuttum taşlarken uzaklığını
Tutunamadım

Feyza