Bir şehrin tam orta yerinde ben,
İnsanlar etrafımda karınca gibi kaynıyorken,
Ve ben.. dünyanın uçsuz bucaksız bomboş,
Öbür yüzünde yapayalnız bir başıma,
Bir kule yaqtım gündüz gözüne,
Girdim gecenin karanlığında içine,
Pencerelerde,odalarda ve duvarlarında,
İnsan yüzleri birer hayalet gibi sessiz,
Buz gibi soğuk ve anlamsız bakar yüzüme,
Ve ben kendi kendime yapayalnız,
Bu buz dağının içinde beklerim.
Artık şu kapı açılsın sonsuz'a diye.
Kayıt Tarihi : 4.1.2005 16:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu buz dağının içinde beklerim.
Artık şu kapı açılsın sonsuz'a diye.
.......biliyormusun biz Mutlu yaşamanın sırrını bilenlerden değiliz.Eğer öyle olsaydık bu mutsuz mısralar dökülmezdi kalemlerimizden... Mutlu olan bir insan bulup bunun sırrını ondan almamız lazım... ne dersin?
Şiir çok güzel olmuş...
TÜM YORUMLAR (2)