Yorgunluk bedenime çöktüğünde mevsim bahardı
Henüz dalından koparılmamış hayallerim vardı
Tükenmememiş ümitlerim ve söylenmemiş sözlerim
Ve birde sevdayla tanışmamış bir kalbim
Aşkı kitaplardan okur,büyüklerimden dinlerdim
Ninem hep aynı hikayeyi anlatıyor derdim
Beyaz atlı prensleri,güzel prensesleri
Birde hep mutlu biten sonları...
Ama benim hikayemde bunların hiçbirisi yoktu
Ne,güzel prensesler oldu güler yüzlü ve sadık
Ne de mutlu biten sonlar.
Benim bütün sonlarım hep hicran doluydu...
Aslında benim hikayem şöyleydi;
Hicranlı bir ayrılığın ardından giden geri dönmedi,
Ve bu yaralı kalp bir daha kimseyi sevmedi.
Günün birinde gidenin mutluluk haberi geldi
Ve beklenenin mutluluk haberi bekleyenin ölümü demekti.
Ve bundan sonra bekleyenin beklenene yazdığı,
Sadece boynu bükük birkaç dize oldu;
'Eğer bekleyenlerin bekledikleri birgün dönseydi...
Adı KAYS olan hiçbir sevdalı,mecnunluğa terfi etmezdi...'
Kayıt Tarihi : 17.1.2006 03:55:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bazen bir vah veya eyvah insana böyle şiir yazdırır. eser hoş olsa da düşündürdürkleri ve yaşattıkları acı verir. şiir çelişkidir bazen güzel ruhlu, gönlü ayna yansıması kardeşim.
Yılmaz Helimergin
TÜM YORUMLAR (1)