Bekleyen Şiiri - Özlem Alkan

bir otobüs camında yitirdim hayal kurmayı...
bir kaç damla süzülürken yansımamda.
dalgın ve durgun akıyorken yol,
bir garda el salladım çocukluğuma...

bekleyenim yoktu biliyordum.
hiç olmadı...
hep bu sürgün ve göçebe umutlarımla ben.
yazabiliyordum oysa,
yaşayabildiğim kadar...

tenimde yabancı bir elin sıcaklığı
kan kusan kelimelerim oluyordu sonunda.
aşkla yoğrulmuştum bende...
noksan hikayelerim vardı hiç anlatamadığım...

aşkla çıkıyordum yola.
yükümün ağırlığını biliyordum...
sürünerekte olsa her defasında gidiyordum son durağa.

bekleyenim yoktu biliyordum.
hiç olmadı da...