Bedel Şiiri - Özlem Alkan

şimdi alıp heybetini aşkın sırtıma.
dar bir sokağa sapacağım...
kaldırım kenarında bir kedinin
dişlerini geçirdiği bir ava muhtaçlığı kadar,
aç ruhumu aç gözlü bir avcıya erteleyeceğim...

keskin kokusundan leşimin,
ağlayacak evinin önündeki ağaçlar.
hergün kilitlediğin kapında bir çift yabancı ayakkabı
iç sesinden kaçacak...

böyle sürgün,böyle yaşamak.
akıttım içimdeki gizemi.
değeri yok...
sönük bir ışığın etrafımda dansı,
titrek bir el yordamıyla ancak hissedeceksin.
böyledir kaçmak...
böyledir sığınmak sana ait olmayan bir kalbe...

detone olmuş kapı ziline dokunmaz parmak uçlarım...
ürperme sakın,gelmedim...

her aşk bir hayat alır bedel olarak...
defnedilmiş ruhum gözlerinden ırak...