Bulutlarla örülmüş simsiyah gökyüzünü,
Parıldayan yıldızlarla düşledim.
Her güneşin batışıyla,
Gün ardına düşer,
Gündelik koşuşturma içinde,
İnsan ömrü...
Güneşin batışıyla kararan ufuklar,
Yeni bir gün başlangıcında,
Isınacaklar.
İnsan kalbine düşen,
Şu siyah gölge,
Ne zaman aydınlanacak,
Nerede ısıtacak yürekleri,
İnsanlar...
7/TEMMUZ/1985...ESKİŞEHİR
İsmet Bülent TanKayıt Tarihi : 29.7.2006 00:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ne zaman aydınlanacak,
Nerede ısıtacak yürekleri,
İnsanlar...
..................
Şiirlerinizdeki iyimserlik ve samimiyet yürekleri aydınlatacaktır, bilin...Kutlarım saygıyla...Nurdan Ünsal
TÜM YORUMLAR (2)