Kördüğüm olup çözemezsin kendini
Dinlemezsin içinde haykıran benliğini
Başkasını dinlediğim kadar..
Kulağım sağır olur duymazsın
İçin için sızlayan yüreğini
Sorgulamazsın kendini
Çözemediğim sorulardan kaçıp
Boş vermişliğin gölgesine sığınırsın
Dikenli tel misali sarınca hüzün yüreğini
Gözyaşlarınla ıslanmamış
Sığınacak kuytu köşe bulamazsın hayallerinde
Oysa yapmadığın değildir
Umuda bel bağlamak
Zorda olsa yaşamak
Bir mum daha yakıp hayat pencerene
Keşkelerden kaçıp belkilere sığınarak
Karlı tepelerdeki kardelen,
Kurak tarlalarda gül olursun
Dalına konacak bülbülün olmasa da
Her yeni gün kokumu duyar gelir diye
Uzaktaki sesini dinler ah ederek
Beklersin… beklersin… beklersin..
Ne zaman ki güneş son gölgesini çeker üzerinden
O zaman boynu bükük vazgeçersin
Bize de düşen buymuş kader kitabından der
Ne kadar yol aldığına bakmadan ömür çizgisinden
Arkanda bırakıp gözyaşıyla ıslanmış umutları
Boğazına düğümlenir söyleyemediklerin
Yüklenip hayat bohçanı omzuna
Sende son vedanı yapıp çeker gidersin
Kimsenin anlam veremediği bu garip dünyadan..
Kayıt Tarihi : 16.5.2008 16:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (6)