Bekler Şiiri - Şefik Akboğa

Yanmış bir dağ gibiyim
Bütün örtülerim kor ve kül
Toprağım siyah, gecem gibi zifir
Yetişir mi yağmursuz açarmı sümbül

Tutuşturanlar var, ömrü yakanlar
Çakmağı çakanlar, dalımı koparanlar
Hepsinin bahçesi ben değilmiydim?
Derdi yazanlar, şimdi kimin bu hazanlar?

Gününü bekliyor dalda ki yaprak
Düşecek nasılsa olacak toprak
Her canlı ölümü tadacak ancak
Daldan düşürecek rüzgarı bekler

Ben mağlup olmuşum bu zafer senin
Şahit can özümden akan bu nehir
Yarım bırakma hiç , vur öldür bitir
Ruhum gireceği mezarı bekler

İçimde dert ile sitem birikti
Mutluluk firari, sevdam yitikti
Bu sevda en baştan zaten garipti
Ayrılık bilene zamanı bekler

Mordağlarımın sen tek sümbülüydün
Gülmeyen çehremin tebessümüydün
Toprağa girmeden bende çürüdün
Belkide sadece isyanı bekler