Sen;
balonları göğe kaçmış bir çocuğun,
en sevdiği renksin.
Sen;
dünleri elinden alınmış bir adamın,
yarından beklentisisin.
Umutsun sen ve günışığısın içimin.
Seni anlatsam herkese;
tesadüflere inanmayanları,
mucizelere ikna ederim
Güldüğünde,
içimde binlerce savaş mağduru çocuk
sanki barışı kucaklıyor.
Silah sesleri susuyor meydanlarda,
yeryüzünde kavgalar bitiyor.
Sen geliyorsun sevgilim;
inanıyorum bütün acıların dineceğine
ve hayattaki tek derdim:
bir akşamüstü seninle lavantalar koklamak oluyor. Solmasın lavantalar,
mucizelere inansın insanlar,
kavgasız büyüsün çocuklar
ve tüm bunların hatırına
sen hep, benimle kal.
Kayıt Tarihi : 13.11.2024 15:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!