Geriye sadece bomboş bir hissizlik kaplar etrafı...
Nefes almak istersin ama alamazsın, bağırmak istersin ama bağıramazsın.
Sadece nedenini bilmediğin bir ağlama tutar seni.
Üstünden atamadığın o anıların esiri olursun hayatın boyunca...
Birine tutunmak istersin gider, bir şeye tutunmak istersin kaybolur o da en sonunda...
Ağlasan da ne fayda yanında o olmadıkça.
Onun bir daha gelmeyişi üzer seni, anlayamazsın olan biteni.
Sadece seyredersin dışarıdan kendini.
Çünkü artık onunla birlikte öldürmüşsündür kendini...
Bir merhaba dersin o karanlık odaya, o da almaz seni arasına.
Sen hep yalnız olacaksın...
("Sen hicbir yere ait olamazsın." Der usulca.)
Daha fazla kalamazsın buralarda.
O zaman sana da bir elveda en sonunda...
Kayıt Tarihi : 20.4.2023 01:03:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
16.01
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!