Beklenen Sevgili Şiiri - Atila Yalçınkaya

Efendimiz Muhammed S.A.V.e Selam ve Selat niyeti ile

Bin dört yüz yıl öncesi, fetret denen devirde;
Beşer nefsin esiri, iniltiler her yerde.
Bir çare aranırdı, kötülük ile derde.

Zulüm; alınıp satılan en muteber meta’ydı,
Beşer yaşıyor fakat, yürüyen bir mevta’ydı.

Yeryüzü kavrulmakta, helak en yakın gündü,
İnsanları yöneten, fal oku ve büyüydü.

Ağlıyordu insanlık, bir medet bekliyordu.
Asırlar asırlara, hasretler ekliyordu.

Ulu ruhların gözü, daima ufuklarda,
Doğmadan yâd edilir, titreyen dudaklarda.

Kucaklar açılarak beklenirdi çöllerde,
Hasreti dayanılmaz, tek aşktı gönüllerde.

İnsanlar zülm içinde, kıvranırdı her yerde,
Onun hayali bile, deva idi her derde.

Doğmadan sevilirdi, ağlardı âşıkları.
Gelişine hasretten, gözlenirdi yolları.

Beş Yüz Yetmiş Birinci yıla gelince zaman;
Kâinat aydınlandı Efendim doğdu o an,

Rabbimizin aleme bahşettiği bir Nur’du,
Rabbimizin katında, istediği olurdu.

İnsanlık âleminin en müstesna insanı,
Yeryüzüne gelişi, Alemin güzel anı.

Aşk ile bakınırdı, ona bakan tüm gözler,
Onun gelişi ile, geçersiz oldu sözler.

Onsuz geçmezdi zaman, kâinatın gülüydü,
Susamış gönüllere, abı hayat gölüydü.

Ne mutlu bizlere ki; Nebi var önümüzde.
Onun aşk ve sevdası, ebedi gönlümüzde.

Nebi’yi sevmek kadar, yüce bir paye yoktur.
Onun elçiliğiyle, Rabbimin lütfü çoktur.

Hamdu-Senalar olsun, Şanı Yüce Allah’a (C.C.)
Komşu eder İnşaallah Güzel Rasulullah’a (S.A.V)