Beklenen Şiiri - Meftuni

gelir mi acep,diyordu kadın hüzünle
bir tren istasyonu arasından sessizce
elinde iki küçük yavrucak
iç çekerek ağlıyordu

tren rayları arasının boğuk kokusu
etrafa sinmiş,yağmur sağnak sağnak
yağıyorken etrafa
gökyüzü kaygılı bir sisle kaplı,
esrarlı havasından müzdaripti

kadın; gözleri yaşlı halde
ağzında yağmur kokusu
bekliyor,bekliyordu
gözleri kaygı ve korku dolu
gelir mi acep, gelir elbet
mektupta ne yazmıştı hani diyordu
iki elim kanda da olsa sevdiğim
bekle beni geleceğim
bırakmam, unutmam seni
sen ki ilk gözağrım
sen ki yüreğimin dingin yarası
unutmam, unutmam seni
unutmak ne mümkün
o güzel gözlerini...

beklerdi kadın isli tren garında
saatlerce bekledi durdu
henüz ne gelen vardı ne giden
etraf ıpıssızdı
sonra bir tren göründü ufukta
belli belirsiz uğuldayarak geliyordu
heyecanlandı kadın, yüreği alev alev yanıyordu
çocuklar ağlamayı kesti
bekliyorlardı soluksuz
bu son tren
bu son umuttu

tren sisler ardından heybetli gelirken
raylarda büyük çatırdı
gözlerde kaygı,korku, ümit karışık
bekleyen bekleneni hazinle gözlerken
tren istasyonda ağırca durdu
açıldı kapılar,indi kalabalık
kadının gözleri kalabalıkta
bekleneni ararken
elinde iki küçük çocuk
huysuzca ağlıyordu

tren son yolcusuna kadar uğurladı
beklenen gelmedi, kadının başı eğik
yüreği tutuk, gözü yaşlı
yağmur altında ıslanarak
kesti umudunu, umutları bir haziran gecesinde.....