Beklenen Şiiri - Özgür Engüzel

ben seni düşünüyordum.
sen beni tanımadan
yıllar önce.
varlığından habersiz.
16 yaşımdaydım.
bilinmezliğini
yüreğime ektiğimde.

sesinin tonuna karar veremedim
günlerce...
17 yaşımda,
ne isteyeceğimi biliyordum.
filizlenmiştin
kalbimin derinliklerinde.
şimdi seni bir çocuk gibi
büyütmeliydim.
düşünerek, düşleyerek.
her anı düşündüm
geçen yılların.
zor olmalıydın
hatta imkansız.
oldum olası sevmişimdir
imkansızı, ulaşılmazı.

adını değil.
ama
giyinmeni yürümeni biliyordum.
doğal olmalıydı.
güzel olması şart değil.
giydikleri değil!
yüreği güzel olmalıydı.
sevgi dolu tıka basa.
sevmeliydi etrafındaki canlıları
dostça...
hesapsız ve çıkarsız.
ışık saçmalı,
mutluluk vermeli gülüşü.
yaşanası olmalı
bir ömür boyu.
bulutsuz gecede ki,
yeni ay gibi görebilmeli
yüreğimdeki sevgiyi.
ve, tek kelimeyle
mükemmel olmalı.
bir o kadar da imkansız.
oldu da kanımca.
gözlerinin rengi kalmıştı
bilmediğim.
bir de tenin.
uzun mu olurdun, balıketi mi
onu da bilmiyordum.
bel ki çok güzel olacaktın.
haddinden fazla.
belki sarışın olacaksın
kömür karası gözlerinle.
çirkin olacak gülüşün.
belki de kahkaha atışın.
yada,
ipek gibi saçların olmayacak.
kötü espriler yapsan ne çıkar.
hiç önemi olmadı bunların.
düşündüklerim arasında.
yıllarca
düşündüm, düşledim
beklemedim...
varlığından habersiz
adını bilmeden.

pişmanlıklar içinde öğrendim
imkansız diye bir şey yokmuş.
inanmak düşlerine
istemek iradenle
ve yıllar geçse de
beklemek yetiyormuş.
umutla......

13/01/2002
Özgür ENGÜZEL