Beklemeyi Sevdim Ben Şiiri - Özlem Çay

beklemeyi sevdim ben hep,
bıraktığın yer de
bıraktığın saatte..
zamandan silinmiş gibi hep,
hep aynı dakikalar da..
sorular duydum,
konuşmadım sustum,
beklerken seni ..

hayli zaman oldu
susmaların hafızı olup
sukût tesbihleri dizeli,
çakıl taşlarımı oyuncak arabaların
plastik kasalarından emekli edip
akıl taşlarını ömür üstüne közleyeli..
beklerken seni
dizlerimin bağı çözüldü günlerden,
sözün ağına düştüm,
düştüğüm yerler hep karalı
hep kalem yarası...

beklerken,
özüm döküldü yanak çukuruma
kalbimin sunağında yabani hıçkırık göletleri ,
bilmediğim suların tuzlu harf sızısı...

kuyu sessizliği sinmiş sokaklarda,
beklemeyi sevdim ben..
dudağımda,
yardan ayrı düşmüş
esmer ırgatların ağıtlı ıslığı..
elimde,
boşluğa salınan tufan artığı,
yarin al mendili..

derince sular başında
şiirler düştü dilimden beklerken seni,
bağrına aldı deniz
kanadına bastı martılar,
fersah fersah cümle taştı okyanuslara..
dolandı ufkun ağlarına..
yağdı birden, taştı oluk oluk enginlere...

beklerken bir bebek doğdu,
uzak bir kapı ardında..
sevinçler çağlarken mutlu yarınlara..
bir yaşam durdu on ikiyi beş geçe,
şu ıssız evin küf kokan yatağında.
ağlayanı yoktu,
yalnızlığa bilenmiş yaşam bıçağıyla
kesildi soluğu meçhul akıbete..

gölgeleri gömdüm ben
beklerken seni,
düşlerimi mutfak çöpleriyle
şehrin yorgun adamlarına teslim ettim,
tüm mutsuz artıkları toptan yaksınlar dedim..
o sevmediğim,
ölüm grisi perdelerini söktüm evimin;
çiçekli fistanlar giydirdim
güne gülsün,
güneşe açılsın diye...
yalnız masamın acılı baharatlarını kaldırdım
omür mutfağımın beklemekten sıkılan
o örgülü raflarına..
ardından topladığım tüm yaralarımı kardım
kırık kalpli can fanusumda beklerken
artık,
çilekli pastamın o kırmızı sızılarının
mavi renge dönüşmesini bekliyorum.....⚘
.....öz/
temmuz/dokuz