Bekleyiş Şiiri - Serpil Koçar

Bekleyiş

Beklemek nedir bilirmisin sen?
Gelmeyeceğini bile bile beklemek
Kapının her çalışında heyecanla koşmak
Çalan her telefonda “sen misin?” diye bakmak
Gelmeyeceğini bile bile beklemek

Kalbin duracak gibi camlarda yolunu gözlemek
Bilir miydin, bu yürek seni deli gibi özlüyor?
Bilseydin yine bekletir miydin acaba beni?
Bilseydin bu yüreğin seni deli gibi özlediğini
Her gece içten içe ağladığını

Yine bekletir miydin beni kapılarda?
Her gece gizli duamsın sen benim
Rabbime el açıp yüreğimi döktüğüm
Ağladıkça dökülenler beddua değil
Sana olan aşkım, sana olan gizli sevdamdır

Uyku haram oldu gözlerime
Gittiğin o günden beri sevgilim
Korkuyorum uyursam seni unutmaktan
Korkuyorum seni sonsuza dek kaybetmekten
Umutsuzca bekliyorum ben seni
Gelmeyeceğini bile bile, gelmeyeceğini bile bile

Her geçen gün bir taş gibi ağırlaşıyor yürek
Her an aklımda, her nefeste senin hayalin
Gözlerim ufukta arıyor seni, her gölge sana benziyor
Bekleyişin yükü, sabrı sınayan bir çığ gibi

Ve gecenin en karanlık anında bile
Bir umut ışığıyla seni bekliyorum
Belki bir gün gelecek, belki bir bakış yeter
Yüreğimdeki sessiz çığlık, sana doğru yol alıyor

Ama biliyorum, her geceyi sabırla örüyorum
Her acının ardında yüreğim daha derin atıyor
Ve bir gün gelecek mi bilmiyorum, belki de gelmeyecek
Ama beklemek, bu kalpteki sessiz çığlığı büyütüyor
Gelmeyeceğini bile bile, her an seni beklemek
Beni, yüreğimle ve sabrımla sınayan bir hikâye oluyor