Bir sokak lambasının altında bekledim başlarda
Ümitsizliği kıracaktı, ışığa inandım.
Oturdum ve bekledim birkaç saat daha
Önce kafeler sonra ışıklar kapandı.
Yılmak yoktu,
Bunu daha ilk gün yakamozların altında anladım
Birkaç dakika daha erteledim son otobüsü
Sonra bir çaba ama nafileydi...
Sabaha kadar beklemeliydi bu adam durakta.
Hani unuttuğumu sanmışsındır
Belki de öyle söylemişlerdir
Ya da farklı amaçlar peşinde koşmuşum ?!
İster inan, ister inanma...
Son sözlerimde;
Basit bir otobüs yolculuğu
Veya tüm tatlılardan daha tatlı bir gülümseme
Binlerce insanın çılgınca alışveriş yaptığı yerler
Ben, sende bulmuştum kendimi.
Yazmasan da olurdu, nasılsa anılar şahidim.....
Kayıt Tarihi : 16.4.2020 02:17:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bir doğum günü hediyesi ya da belkide uzun bir hikaye?
Kaleminize sağlık.
TÜM YORUMLAR (1)