Beklemeden Yürümek İnsan Üzre

Korkmadan çağırmak hangi aşka sığıntı yapar insanı
Lisanı bilmezse anlar mı ki dilber, adımların boşa
Koşa koşa gittiğim mesai hangi aşka çıkar? Öyleyse aşk var mı?
İntihar mı iftihar mı bulduğum kuşun ölüsü
Gül ve su oracıkta sıkıştığın hayat, gerisi yok
Hangi yoku bulamadın da arayınca hep çağrılar tekrarlarsın.

Duruşun fena, karanlıklar şimdi çok yalnız
Bakınız ki boşluktayız, yakarırız ulaştığını görmeden
Vermeden almak onun işi, gerisi sahibe kalmış bir yenilik
İlk çağrıya koşanlar ulaştı, şimdi sana koşmak düşer
Mahşer, durağın ortası, baltası yok şimdi kahrın
Yarın biraz daha az kalacaktır, emektir biriken öbek
Bebek çağrıya geldi, lakin umudundur senin çağrın
Bağrın bir atın yelesince devşirir ruzigarı ırgalanmadan.

Beklemeden yürümek sana düşer, gidişin gelmektir karşıya
Aşırıya ne gerek var, ırmak akıyor sonsuza umut baki gelecek baki
Say ki on adım daha var amma yürümelisin gene de
Gitsen de gitmesen de içindeki çağrılara yolculuğun sürecek
Ne hikmetse kargaşa sana muhal her şey vardır sende ve sen için
İçin ve dışın ters yüz olsa korkarsın kendinden buğulanan yüz senin
Kendin olmak tadını yitirmeden her noktasındaki sendin ruhunun.

Vurucu sözlerin ardında koşmadan havada kılıcı şiirin
Gelin görmüş rüzgar gibi tüllenir sabah güneşe karşı
Varışı bulmak için adamak adımını geleceğe
Ses resmi, şiir gülücüklerin ortasında tablo
Demir resmi, savaşı anlatacak değilim
Kefilim olsun kelimeler ve resmim her mısrada var
Dağlar ve kayalar ve ırmaklar hepsi bir çiçeğe tutunurlar
Öyleyse ne farkları var ki benden
Hepsinden öte bir şey daha var biliyorum
Yorum yok, bana kalsın bundan sonrası teslim olmuyorum.