Bekleme Belki Beni Şiiri - Mustafa Özata

Sabah gecesinden ayrılırsa,
Tohum da toprağından.
Su ırmağından koparsa,
Koku da gülünden! ...

Ben de ayrılmışım dır zamanından,
O zaman bekleme belki beni! ...

Yollar dürülür silinmişse izler,
Gözler kör olmuşsa kendi yaşından.
Kelimeler silinmişse lal olmuşsa diller,
Umutların hep kara dumanlar varsa başında,

Gelemem sana bekleme beni,
Ben de ayrılmışımdır zamanından

Kalem söyleyemezse hissini bir beyaz kağıda,
Sislerin altında kalmışsa hisler şekilsiz,
Pusulalar yönünü bulamıyorsa aradığının,
Ve bir keskin acı ısırıyorsa kalpleri…

Bekleyen biter, beklemeyi bitir…
Gelmek istesem de gelememişimdir…
Belki de çoktan göç etmişimdir! ...