Bekledim Şiiri - Oğuz Yıldız

Hep kararmış ufuklarda bekledim seni,
Islak sevdalara batmış yüreğimin üstünde yürürken,
Gündoğumundan günsökümüne
Yağan karanlıklarda bekledim.
Her gidişinde, hüzünlere yanan
Şehrin ışıklarıydı gözlerim.
Acemi bakışlarla süzerken hayatı,
Ortaçağ artığı gemileri bekleyen
Bir liman gibi bekledim.
Er kişi, duygusunun üstüne gelirmiş
Ben, üstüme gelen insanlarla bekledim.
Bütün belâlar tanır beni,
Bütün zifirler tanır,
Şarktan güneş doğduğunda,
Gölgem garba uzanır.
Ey sözlerimin ilki ve sonu,
Gizlerimin en belirgin efsunu,
Yudumlarken sensiz hayatı
Islak ve buruşmuş bir yürekle bekledim......

Hep yağmurlarda bekledim seni
Deniz ortasında pınar gibi,
Sabaha çıkmayan yollarda bekledim.
Gideni durdurmaya yetmedi sesim
Benden önce kalktı,
Kalbine giden bütün vapurlar
Geceye sessizce bağırdım adını
Karşılıksız kalmış bir sevda gibiyim
Bir yanım hep yetim
Emirgan sahili tanır beni
Üsküdar sahili tanır,
Bir ağlasam,
Yağmurlar bile utanır.
Ey gözlerimin feri,
Yalnızlık diyarının en güzel perisi,
Seni beklerken sevdim bu şehri.

Hep fırtınalarda bekledim seni,
Zemherinin soğuğunda,
Temmuz sıcağı gibi
Kurşuni şafaklarda bekledim.
Üstüme gelen gecelerde,
Sırtından vurulmuş sesimle okudum
Yüreğe dair yazılmış şiirleri
Su gibi türküler geçirdim içimden
Arzın ıslak nameleri düşerken gönlüme
Yine de ağlamadan bekledim
Kanlıca’ nın efsunlu gecelerinde.
Yıllanmış bir yaraya, tuz basar gibiydi yokluğun
Susuzluğunda çatlayan, dudaklarımla bekledim.
Yüreğimin ateşi, denizi harlarken
Şehrin izbelerinde
Bir çınar gibi bekledim.
Gözyaşlarım su katarken, kılıçların çeliğine
Hayata karşı isyankar duruşumla bekledim.
Kalabalıkların içinde tek başıma yürürken,
Gözlerimi saplamışken alacakaralı bir ufka
Şiir soluklu yalnızlığımla bekledim............