Bekle Türkiye Şiiri - Muharrem Güney

Hayat beklemek midir?
Her sabah büyük umutlar,
Her gece boşa çıkan umutlar,
Yine de her sabah uyanış umutla.
İnansak da inanmasak da,
Doğamızda var hayata dair umutlar.
Kimimiz bulur beklediği umudu.
Beklenen umut bulunmazsa hayatta,
Tüm dinlerde dönüşür hayat sonrası umuda.
Orada ne olur kim bilir?
Dönen olsa da söylese bize.
Mutlu mudur belki de cennette?
Bekle okul bitecek.
Bekle askerlik bitecek.
İş başvurusu yap bekle.
İşe gir terfi bekle.
Sonra bul kendini kapının önünde.
Yine başvuru yap bekle.
Mülakata çağırsınlar bekle.
Olmadı çalışırken farklı umutlarla bekle.
Bekleyerek var son durağa.
Bekleriz belki de meşhur EEAÇ’li Türk hayatı için.
Sorarsanız nedir EEAÇ?
“ Evlenmek, ev, araba, çocuk “ derim.
Belki de bu yüzdendir medeniyeti geriden takibimiz.
Bizim dil yabancı kelimelerle edilmiş istila.
Övünürüz sadece bizden gitmiş bir yoğurtla.
Aramızdan beklemeyen birkaç kişi çıktı.
Onlar da mecburen yurtdışında aldı soluğu.
Mesela hatırlayın Dr Ziya’yı.
Bulan NO’yu.
Hatırlayamadıysanız zakkum kaynatıp içenler olmuştu.
Belki böyle hatırlarsınız.
Bu kafayla meşhur inovasyon hikaye bize.
Bekle Türkiye.