Bekle Sevdam Şiiri - Rifat Karakoc

Sözüm vardı sevdiğime.
Sevdası hâlâ kalbimde
Ondan sonra,
İyi bakacaktım kendime
yazmayı bırakıp
Üzmeyecektim sözlerimle
Devam eden bir hayat vardı
Sevdiğim ölse de
Affet yarim,
sözümde duramadım
Tozlanmış günlüğünü açtım
Hem okudum,hemde ağladım
Ne olur darılma bana
mezarını göz yaşımla suladım
inceden bir sızı düştü yüreğime
Niyetim seni üzmek değildi
Sensizlikte Nefesim kesildi

Hayatta olsaydın,
çok gülerdin bu halime
Lan deli,
ölü duyarmı,
hissedermi hiç derdin.
Geçen gün,
mezarına kıvrılıp yattığımda
Sarıldığını hissettim,
his değil gerçekti.
Eğer beni hissediyorsan,
Okursun belki,
yazdığımıda dedim
Sensiz günler çok kötüydü,
Geçmeyi hiç bilmedi...
yaşarken ruhum bedenden çıkmış,
firari kaçak,
bedenim meczuptu.
Çevremde standart,
ölenle ölünmez sözleri.
Nerden bilsinler benimde
seninle öleceğimi...

uzun süredir,
hiç adım atmadım evimize
Kaçtım,annemden bile...
Hele sizinkiler,
hiç bakamadı yüzüme.
Bende,
seni hatırlatmayım diye
görünmedim gözlerine
Senden sonra,
ilk geldiğimde evimize
sebebpsizce ağladım,
hıçkıra hıçkıra.
Ellerim cebime gitmeyi
hiç istemedi
O anahtarlar sanki,
suça meyilliydi.
Nasılda yolumu gözler,
açardın kapıyı.
Bilirmisin aşkım,
yüreğim kaç saat,
kapıyı açmanı bekledi
Yan komşu farketmiş geldi,
çok zor be evlat dedi,
yakar kavurur,
her gün ölümün eşiğinde,
Yaşama tutturur
Ama,alışırsın dedi
Alışmak isteyen kimdiki...

Annem gelip kaldırmış,
duvardan resimlerini.
Ne yapsın,ana yüreği.
Ama Sen merak etme yarim
hepsini öpe koklaya,
geri astım.
Sanat diye yaptığın,
o telide koydum
komidinin üzerine.
Hissediyorum,
kokun hala burda bir yerlerde.
Çoğu şeyi götürmüşler bizimkiler.
güya görmezsem,
acımayacak sanki içim.
Bi an arayıp kızmak istedim.
Sonra,resminle göz göze geldim.
Yapma aşkım,
büyük onlar dediğini hissettim.
Hatırlarmısın,
televizyon karşısında,
sürekli Kavga ettiğimiz o yastığı
İlk defa mücadele etmeden elledim
sarılıp sımsıkı,uyuya kaldım

Üstüm açık olduğundan mı,
yoksa,
Ölümü sana,
hiç yakıştıramadığımdan mı..
bilemiyorum.
Bi an sesinle irkilip uyandım.
Attım kendimi yine sokaklara.
Hava bürünsün en karanlık haline
gelecem mezarına yatmaya.
Zaten,
hiç yalnız bırakmadım seni,
o kara toprağın altında.

Adalet teyze söyledi.
Mahallede,
iki genç evleniyormuş.
Galiba,
durumlarıda iyi değilmiş.
Eşyalarımızı onlara verecem.
Çok sürmez zaten,
bende yanına gelecem
Anneme söylemedim,
üzülmesin diye.
Öksürürken,
çok kan geliyor boğazımdan.
Kalbim tekliyor,
içimde sanki bir kurt,
ömrümü kemiriyor.
Ama olsun,sorun değil ki,
çok seviniyorum bu halime.
Rabbimin gücüne gitmesinde,
ölmeyi,sana kavuşmayı
istiyorum biran önce.
Yüreğimden ettiğim dualarım
karşılık buldu,
Yaradan,
benide dermansız derde koydu.
Bekle sevdam,
çok az kaldı kavuşmamıza..