Bekle beni döneceğim Şiiri - Murat Dağlıbeg

Bekle beni döneceğim
Yıldızlardan medet umarak
Soğuk nefesimle soluyarak
Titrek bedenimi yorarak
Bekle beni döneceğim

Bu dönüş çok uzun
Dayanmıyor bacağım kolum
Kaybetmezsem eğer yolum
Bekle beni döneceğim

Kartalları edindim rehber
Dağlar olmuş panzer
Bin bir türlü varmış engel
Bekle beni döneceğim

Izdırabın her türlüsü
Sarsa da beni ölümün örtüsü
Dayanılmaz hasretin dürtüsü
Bekle beni döneceğim

Neden acılarımın bir sonu yok
Dertler büyük engel çok
Benim gözüm ölüme tok
Bekle beni döneceğim

Ben amacımdan dönemem
Seni görmeden ölemem
Sensiz dünyayı dilemem
Bekle beni döneceğim

Yollar uzun, çok uzun
Dönersem geri sırtımdan vurun
Sevilmez mi her köşesi yurdun
Bekle beni döneceğim

Senin hayalinle yatarım
İnan hep sen ile kalkarım
Durmadan içimde bir ses duyarım
“Bekle beni döneceğim”

Dönülmez bir yolun ilk başı
Bu dönüşün inanılmaz yarışı
Çınlıyor bir kişinin yakarışı
“Bekle beni döneceğim”

Sen ile bu dünya durdukça
Kalbim semasına vurdukça
Hasretin beni uğundurdukça
Bekle beni döneceğim

Bekle beni döneceğim
Durmayan zamana inat
Kartal oldum açtım kanat
Yâda bir kurt veya kırat
Olsa önümde kıldan ince sırat
Bekle beni döneceğim

Sivas 02.01.2002 Murat Dağlıbeg