Bekle Beni Anne Şiiri - Yusuf Ziya Yılmaz

Bekle beni anne
Ben ki senin ciğerinden koparılıp
Dağlara savrulmuşum
Umutlarımı barut kokusu
Kan kokusu sarmış
Kurşunlar can kardeşim
Mağaralar evim,
Toprak yorganım olmuş
Senin gözlerin diye
Taş yosunlarına tutunmuş
Saçlarını taramışım
Kara bulutlu şimşekler doğuran
Ölüm kusan gecelerin

Bekle beni anne
Sen direndikçe
Güneşler ufukları süsleyecek
Kardeşlik çiçekleri açacak
Ülkemin kan pusulu
Kardelen yürekli dağlarında
Sen bekledikçe ana
Silahlar korkudan titreyerek
Zullarda puşt pusular vurulacak
Tuzaklar ateşlere atılıp
Halaylar çekilecek zılgıt zılgıt
Diyarbakır'dan Edirne'ye
Eller yüreklerde perçinlenecek
Sofralarda ekmeğimiz paylaşılacak
Kardeş kardeş erkekçe

Bekle beni anne
Zindan gecelerde beşikler sallayıp
Niniler söyleyip uyuttuğun gibi
Hasta olduğumda ateşimi ölçüp
Nazlı nazlı büyüttüğün gibi
Yemeyip saklayıp yedirdiğin gibi
Bağrına iyi bas fotoğraflarımı
Şimdi o oğlun, o kızın değilim amma
Saçlarım kırlaşıp yüzüm kırışsa da
Taş değilim ya ana çıkıp geleceğim
Sen bekleyince bir kuş konacak yüreğime
Bir mektup getirecek gözyaşlarınla süslü
Muştular salacak karlı dağlar
Rehvan atlar gibi koşacak rüzgarlar
Doğum sancıları gibi
Doğum sancılarını sen bilirsin ana
Hele ki ikiz kardeş sancısı
Senin bizi doğurduğun gece gibi
Yeniden doğacağım ana yeniden
Çığlık çığlığa ilk doğurduğun gibi
Sen bekledikçe ben geleceğim ana
Umut çiçeklerini takınacağım boynuma
Bir gelin getireceğim uzun boylu
Kara kaş,kara göz,al yazmalı
Boy boy torunları sevdireceğim
Yürek bahçen yeniden şenlenecek

Sen bekledikçe
Ben o kadar hızla koşarak geleceğim