Essiz bi sonbahar günüy dü
her yer günes in essiz kızıllığı ile aydınlanıyordu
. her şey giderek değişiyor
ağaçlar insanlar gibiydi
her yaprak düşürdüklerinde
sanki daha da üzülüyorlardı
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim