Bekle Beni Şiiri - Eren Zeki Nalbant

Bekle beni ilk bahara.
Bekleyenim sensen gelirim mutlaka.
Beklemekten yorulma sakın umudunu karartma. Bekle küçüğüm gelmem çok yakın.
Şimdi mevsim kış.
Olsun aldırma.
Zamanın çarklarında erir buzlar
ve yelkovanlar gibi coşar bir gün şelaleler.
Pencere önünde seyrederken uzakları
bakmışsın apansız çıkıp gelirim.
Bekle beni sen.
Gelirim bir gün elbet.
Bekle beni.
Beklemenin acısı düşerse yüreğine
yüzünü dön batıya. Dağlara dik gözünü
yücelerde eriyince karlar ben yanındayım.
Beklerken beni üzgün durma sen.
Gülüşün eksilmesin dudaklarından.
Şehir vursada kilitlerini üzerimize
Sırtımda bohçam ellerimde gelinciklerle
gelicem ben sala'm okunmadan.
Diren sen mutlaka.
Ağzında dualarla,
bitirmeden baharı gelicem ben bekle beni.
Hiç kimsenin beklemediği gibi bekle beni.
Hiç kimsenin güldüremediği gibi.
Meleklerin kanatları ile çıkarım yola.
İlk yağmurlarla , Adını haykıra haykıra gelirim.
Koç boğaya donünce bekle beni.
Bekle beni meleğim.
Sakın ağlama yitirme sen neşeni.
Bir mevsim uzağındayım.
Şehir üstüne gelmesin,
hasretim ayaklarını sürümesin.
Ağaçlar yeşile boyandığında,
ruz-ı hızırdan sonra
gül bayramında bekle beni.
Şafak geceyi yırttığında
saba makamında bekle sen.
Gelicem elbet
bekleyenim varken.