Bekle beni Şiiri - Ahmet Baygümüş

Bir gün ansızın çıkar gelirim belki
Bekle beni
Aşkların en büyüğünü yaşamak için
tanımsız bir melodiyle raksa dururum
Şafaklar selam durur o an,
yaşam denen incecik çizgiye
Avuçlarımla kazdığım toprağı,
bırakmak için esmer tenlilerin rüyasına
Ah diyorum şu ölüm olmasa
Bizi ayıran bu inatçı çizgi
Ah şu ihanet çemberi
Gerçeğe olan yabancılığımız dan mıdır?
Ve tekrar düşten gerçeğe döner miyiz?
Hatırlar mısın?
söz mü dedin;söz demiştim
Güz fırtınasıyla yelkenlerim yırtılsa da
Mevsimler kinini kussa da
Anılarımı sırtlayarak
Öfkelerimi kınında saklayarak
Bekleyişin son demi efsaneden
Bekletmezlerse dönerim belki
Amansız sevdanın izdüşümüne
Günahkârlar diyarından geçip
Düşlerime damlayan yağmur damlacıklarıyla
Yükselirken hayallerim Nida’ya doğru
Bir elimde karanfiller
Bir elimde sabahın ilk ışıkları
Gözlerimde yalnızlığın esrarı
Bekle beni
Bir gün ansızın çıkar gelirim belki…

5 Ekim 2017