Bekle Şiiri - Mücahit Karaçınar

Beni gecenin en mazdar sokağında bekle
Yığınla çuvallanmış umutları bıraksam da önüne
Bir sen edemezsin
Beni bir kış günü güvercinin kalbinde bekle
Alnımda sillesiyle çizili adın dilimde demli çayının yanık acısı
Parmaklarımı seninle kavuşturan kalemler
Çizgisinden bir gün olsun şaşar mı?
Yine seni itinayla sıkıştırıyor
Satırları daraltsam da arasına
Bu aşkın hükmüyle sırlandı da kalp
Uzaklar çok uzaklardan gelen bir virüs gibi
Evrimli gir gönlüme
Ne kadar değiştirsem de yollarımı
Yol yordam bilmeyen gülüşlerimle kalbinde tepinsem de
Hiç gitme olur mu?
Beni ben yapan gülüşlerini bir puslu meltemde
Bir gece yamacıma bırak