Ruhumun ücra köşelerine hapsetmiştim oysa
Seni kaybedeceğim günün karabasanlarını
Nerden bilebilirdimki bir gün
O canavar zincirlerini kırıp kalbimi parçalıyacağını
Nasıl oldu da ciğerim dediğini bıraktın
Sen bir çam ağacı
Bizlerse senin yaprakların
Yeşillikler bahçende olurdu
Ama artık mezarına alıyoruz
Hurimiydin melekmiydin
Bir zamanlar bi annem vardı benimde
Canımdan öte
Bir zamanlar beni çok seven bi annem vardı benimde
Sanki doğduğumda kesememişlerdi aramızdaki yaşam bağını
Bir parçam toprağa gömüldü şimdi
Bir ağaç gibiyim
Bir baksa bana ömrüm onundu
Selamsız yaşanan mavibuseli bir an
Aylar sonra görmenin güzelliği
Dünyadaki tek güzelliği
Unutulmuşluğun sancısını ilk defa
Bakılmamışlığın bakılmışlığında hissetmek
Günleri bıraktım artık saymayı
Mutluluğumu huzurumu gülümsememi bıraktığım gibi
Sensizliğe bıraktım artık kendimi
Bin sağır sessizliğinde
Toprağın oldu artık suretin
Şimdi uzaklardasınya
Sessiz hıçkırıklarım el sallamıştı sana
Hatırladınmı?
Hani bir gün mutlaka döneceğim demiştinya
Döneceğin zaman unutma emi
Hani sana emanet etmiştimya
Ellerim üşüdü yüreğimle birlikte
Gözlerimden akan buz damlalarıydı
Her yere düşüşteki tını
Çaresizliğimin melodisini çalıyordu adeta
Gelmedin ya
Farzediyorumki o uğruna ölesi güzel gözlere hiç bakmadım
Doyasıya o minicik ellerini tutarak
Hiç sarılmadım sana,hiç sinmediki kokun üstüme
Kim dans etmiştiki gecenin bir yarısı
Yıldızların altında
Kime söylesem inanmaz zaten
Her sancı yeni bir sevginin doğmasına vesile olmazmı ki?
Kaybettiğinde kazanmazmısın bazen yanlızlığını?
mutluluk, sevdiğinin bir busesi değilmidir?
Üzülmekmi?
Üzülmek de tatlıdır bazen
Babaanne niye bizi bırakıp gittin
Niye oyun oynadın bize
Daha torununu görecektin
Niye gittin ki
Allahım sana isyan etmiyorum
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!