Bekir Kalaycı Şiirleri - Şair Bekir Kalaycı

Git.
Git ki ardında bıraktıkların anlam kazansın,
Öyle bir git ki sen, sana dair ne varsa azalsın.
Çık hırs eksik anılarımın pas dolu kapılarından,
Gıcırtısı güzel olsun duymak istediğim
sesinden,

Bir kısrak hırsla koşturdu düzlükten,
Bir ördek şevkle kalktı sazlıktan,
Bir kurşun sesi bir can yok oldu,
Bir ördek vurulunca nefis tok oldu.

Sivriliyorsa ruhundaki sancı,
Derman olamaz acına hancı,
Bu kervanda bir garip yolcu,
Heybesinde keder taşıyor.

Geçilmez dağlardan aşıyor,

Gözlerinden doğuyor sevda güneşi,
Zanaat ehlidir bulunmamakta eşi,
Gönlüme açtığın mükemmel nişi,
Sinan görse taleben olur Ahsen.

Yumuşatırsın kalpte sert havayı,

Beni bul,
Olmazlarda oluşan bir nefeslik arada,
Sevda meyhanesinde mey için sırada,
Beni bul olur mu ?
Belki bir kanaryanın dertli ötüşlerinde,
Belki de kapındaki köpeğin göz süzüşünde,

Bir ağaç, çiçeğinin kokusu bürüyor burnumu,
Bir ağaç, verdiği oksijen doyuruyor bağrımı,
Bir ağaç, nereden bilir kulaklarımda ağrımı,
Bir ağaç, rüzgar savuruyor yapraklarını.
Bir ağaç, meyvesinin tadı hâlâ ağzımda,
Bir ağaç, herşeyden güzel benim nezlimde,

Okudukça kaybettim kendime güvenimi,
Anladım, cahil cesareti gerçekmiş.
Kapınca sevda; cılız buldum yüreğimi,
Cahilde olsa insana sevmek gerekmiş.

Bir olursan mâna bulursun sözlerimde,

Başım yere değince, belkide başım yükselip göğe erince...

Varlığım bedenim ve yeryüzünü yüz üstü bırakacak. Bu gidişimde gözlerime yaşlar dolmayacak.

Hatıralar bırakacak bulunduğum anlar, belki de ardımdan bir tek hatıralar ağlar...

Burnumun sızısında bulanıyor gönül
pencerem,
Tezat tasfirler biriktiriyorum fikir
kumbaramda,
Kibrimden sıyrılıp tertemiz doğuyorken
hecem,

Vehmimde kaybettiğim huzurumu, örtmeye çabaladığım kusurumu. Neresinden tutarsam elimde kalacak, her saniye zaman ruhumdan bir parça alacak. Harabeyi mükemmel gösterenin betimlemesi, durmaya çalışırken akıp giden yılların itelemesi. Kararsızlık beyninde dönen manzaraları eritirse, kalbin binlerce anı içinden onunla olanları belirtirse. Bakabileceğin tek ışık mehtapta göreceğin olacak, senden kopan ne varsa mehtaba varacak. Kaçacak yer arıyor gözlerin, delik deşik olmuş erdiremediğin sözlerin. Bir kağıda yazacaksın ağaca olanları, gönül ceplerinde çürüteceksin ruhunu soranları. Hatıratını zorlayacak kolay edemediklerin, emelini aşmış bulunacak gözlerinden gidemediklerin.