Bekir Hozan Katre Şiirleri - Şair Bekir ...

Bazen seni düşünmekten başka,yapacak hiçbir şey bulamıyorum biliyor musun? Aklımın durduğu, hafızamın kaybolduğu ve kimsenin elimi tutmadığı anlarda,hep yalnızlığıma sarıldım anlıyor musun? Seni senden çok sevdim belki, aldığım nefestin, içtiğim su, söylediğim tek şarkım duyuyor musun? Gözlerimden akan yaşlar kalbime, yüzümdeki çizgiler kadere, yorgunluğum hayata isyan etti,görebiliyor musun? Ben sende tüm türküleri, en güzel şiirleri, denizi, ormanı, bahçeleri yaşadım,sen bende ne yaşadın ki benden hep böyle kaçıyorsun? Çöl müydüm ben bir damla suyu kıskanacak senden? Gözyaşlarım sulamadı mı bu umutsuz aşkı? Beklide en cömert olduğum andın sen,aşkımı sonsuz bir sabırla sunduğum. Beni yıpratsan da,her gece ağlatsan da,hatta kaçsan da kendimi bulduğum.Ve en umutsuz anlarımda,hayalinin ellerini tuttuğum…Gözlerinde tüm derdimi, acımı, sıkıntımı unuttuğum.
Tabi bilmiyorsun sen bunların hiç birini,görmüyorsun senin için ölen bir deliyi. Saatin kaç olduğu umurumda değil,belki 3 belki 1 fark eder mi? Hayat zaten vurmuş tekmeyi,bir serseri ölüp gitse dünya batıp gider mi? Sevenlerim arkamdan yolumu gözler mi? Odam kağıdım kalemim beni özler mi? Beni bu çıkmaza sürükleyen sadece sözler mi? Yoksa baktığımda kaybolduğum gözler mi? Kaybolduğum diyorum neden mi: önceleri bana ilham veren o kara gözlerin, şimdi en ücra köşelerde kalmış kapkaranlık bir zindan. Baktıkça işkence görüyorum artık,cüzamlıların çırpınışını. Açlığı, sefaleti, yoksulluğu… Hadi git kendi bul yeni oyuncaklarını, onlarla oyna beni alet etme kendine. Beni yeniden aşık etme, unutmaya çalışırken tam seni, rüyalarımda çıkıyorsun karşıma. Ve tutamazken ellerini, yeniden aşık oluyorum sana. Canımı bazen en çok sıkan şeysin,bazen de içimi ferahlatan.Allah aşkına nesin sen? Hem ısıtan,hem donduran,hem ateş olup yakan,hem yağmur olup yağan.Aşk desem değilsin,dert desem o da değil,galiba sen benim kaderimsin…Kaderim…

Saat ayrılığı beş geçiyor,yorgun günlerin ağırlığı sensiz saatlerin ezikliği çökmüş üstüme.Eskisi gibi gülmek haram,ağlamak mekruh,denize düşen bir yağmur damlasıyım artık,ha bir eksik ha bir fazla.Saat ayrılığı beş geçiyor,tam beş gün oldu insafsızca gidişinin ardından.Sensiz beş gün,yalnız beş gün,saat ayrılığı beş geçiyor,hoşça kal çiçeğim,hoşça kal son türküm,hoşça kal sevdiğim ve elveda kendim…

Saat ayrılığı beş geçiyor,yorgun günlerin ağırlığı sensiz saatlerin ezikliği çökmüş üstüme.Eskisi gibi gülmek haram,ağlamak mekruh,denize düşen bir yağmur damlasıyım artık,ha bir eksik ha bir fazla.Saat ayrılığı beş geçiyor,tam beş gün oldu insafsızca gidişinin ardından.Sensiz beş gün,yalnız beş gün,saat ayrılığı beş geçiyor,hoşça kal çiçeğim,hoşça kal son türküm,hoşça kal sevdiğim ve elveda kendim…

Saat üçe beş var,bir ben bir hayalin birde gece bekçisi ayakta.Herkes çoktan uyumuş,sokaklar bomboş,kapkaranlık gökyüzü sanki kaderimin aynası,ne bir yıldız var nede ay geceye güneş olacak,sokak lambaları bile küsmüş bana.Karanlık sanki simsiyah bir okyanus kapatsam gözlerimi bir an çekip boğacak.Saat üçe beş var,birazdan sabah olacak,sen sırlı camlarda kendini bulacaksın bense şişe diplerinde kendimi arayacağım...

Gelirken ben farklıyım demiştin,evet haklıydın en ağır darbeyi vurdun.Keşke farkın olmasaydı diğerlerinden,geçmişin tozlu raflarında öncekiler gibi eskir giderdin.Sen tüm raflarımı yıktın benim,hayatımı alt üst ettin,şimdi hiçbir şey yok gibi gitmek çabasındasın.Ama yok öyle bir kalemde gidemezsin,kalbimdeki siluetini silemezsin,hayatımdan bir film şeridi gibi geçemezsin sen farklısın çünkü öyle kolay kolay unutulmazsın….

Bıraktım artık arabesk şarkıları bu aralar,kahveyi de eskisi gibi şekersiz içmiyorum,sigarayla küsüştük,alkolle de ayrıldım.Sanki senden sonra,biraz da olsa normale dönüyorum.Bir de seni sol yanımdan atabilsem tam olacak,keşke unutulsan,keşke isyan cümlelerimin gizli öznesi olmayı bıraksan.Vazgeçilmezim değil de,vazgeçip unuttuğum,aklıma bile gelmeyecek kadar yabancı biri olabilsen.Ama ne çare unutmak,bak bu şiirimin konusu bile gene sen…

Hani bazen terkedilmiş bir şehir bulutu çöker insana,ağlamaya hazır gözlerinde hep gülmeyi özler yaşlar.Yirmi beşinci saati yaşarsın o an,atmak istersin kendini uçurumlardan,bir rüzgar essin bitirsin her şeyi dersin,ama hep ters eser rüzgarlar bulursun tekrar kendini karanlık uykularda.Yazarsın bir bir isyanı,aşkı,zehir zıkkım olur yaşantın.Ama hep bir umut vardır içinde,her ne kadar olsa da okyanusta bir yerde...

Hani bir cümleyi okursun anlayamazsın,sonra daha dikkatli okursun eğer gene bir anlam bulamazsan biraz kendinden kuşkulanırsın ama hiç cümleyi yargılamazsın saçma olup olmadığı konusunda.Aşkta böyledir işte ne kadar anlamsız gelse de insana hep bir anlama hevesiyle çabalar.Nasıl ki rasgele yazılmış cümleler anlam bulamazsa aklında,rasgele yaşanmış aşkta bir o kadar manasızdır hayatında...

Saklı hazin bir gülücük hayat,iki dudağına hapsolmuş,ve yorgun dalgalarda tutsak gözlerin.Bir ilkbahar uyanışı desem değil,bir sonbahar vedası hiç,sen 4 mevsimi yaşatan bir orman misali buram buram yaşamaktasın yüreğimde.Uykuya direnen aklımda hep uyuyan yanım,ölüme direnen bedenimde hep yaşayan anımsın.Sen hem elini tutacak kadar yakın,hem nefesini öpemeyecek kadar ulaşılmazımsın…

Ben nerdeysen sen ordasın,hayal meyal bir rüya gibi
Ben nerdeysem sen ordasın,sol yanımın biraz üst tarafında
Damarımda
Kanımda
Nefesimde
Bazen hep aklımda