Bekir Eroğlu Şiirleri - Şair Bekir Eroğlu

sevmelerden sevme beğen sevgilim
şifonu çekmeyi unutma çıkmadan içimden
ve basma kalp kırıkları üstüne yalın ayak
zaten
elini öpeceklerim ölümü öpmüş alnından
bari

gözlerinde güneş mavisi
boyasan gözleri rengine güneşi
eskisinden güzel yakar, ki cennetin ateşi
gözlerinsiz aydınlığa bırakma beni

gözlerindeki ay mavisi

öyle kapıldık ki maviyeşile
kırmızıpembeye
vuslat deyince
kocaman oluyor gözbebeklerimiz
isyanlara bürünüyor kemiksizliğimiz

ben hiç yaşamamış gibi ölmeliyim
dudağınla gamzen arasında yaşarmış gibi;
bir gülüşünle ölmeliyim güzelim...
tabutumu üsküdar’dan denize atmalı
ayakların,
kullanılmış mektuplar gibi ateşe atmalı

sahipsiz bir fırtınaydı sevdamız,
yalnızlığın kamçısıydı gecelerimiz
,eskilerden,
diz boyu yalnızlığımız gebeydi kabahatlara
kırmızı kırmızı bakar ya deniz;
ancak o anki zaferlerimiz;

gözlerinin ertesinde meyhaneler varki
her gün birinde sabahlar düşlerim
yıldızsız geceler o kadar hain
güneşin şakağına dayamış ölümü
bir alıyor bir veriyor
bir alıyor bir veriyor

gökten sarmaşık uzansın
da
geçireyim kelleyi
yaprak yaprak gireyim
bir infazın koynuna
vehmimde kargalar ötsün

bir hayat ki bağımsız yaşamaktan
yaşamak ki Allah’ın emri en az ölüm kadar
ölümlerden ölüm beğenmek istiyor insan
laleler ve zambaklar, pas ve kan
yaşamak yalan,
ve bir kurşunla kalbe vuran

deniz sayısız taşı
ikinci dereceden infaz ettiği gece
med-cezir vardı
yalnızlığın gözlerinde...
leylekler sabahlara kadar
beleş bulunacaktı

üsküdarın ıslandığı yere vuruyor aksin
aynalar sahtekar
ne merhaba ne elveda oluyorsun
ne güne ne güneşe akıyorsun
gecenin en koyu yerinde birden duruyorsun
akrep yapışıyor yelkovana semada