Bekarım Şiiri - Ahmet Canbaba

BEKARIM

Yalnızlığımın çıplaklığında hürüm
Ne çiçekler yapar dedikodumu.
Nede akvaryumda balıklarım
Bir öykünün bitişi gibi hayatım yeni başlayan,
Bir acının yalvarışlarından kurtuluşu gibi bakışlarım.
Başa dönüşü gibi sonun,
Taşınmaz bir yükün altından kalkışım.
Ve işte sensiz geçmiş ilk baharım,
İlk kışım.

Başımı soktuğum bir evim var
Arzu ettiğim kanalı seyrederim televizyonda
Belki radyomu açarım, belki de kaset çalarım
Biraz yüksek çıksa da sesi
Rahatsızlık duymaz kulaklarım.
Tavanda asılı lambam,
Odamda dört duvarım
Balkondan asarım halımı
tozu çıksın diye pataklarım
işkence çeker iki büklüm yastığım
yüksünmez kokumdan yorganım
ve kahrımı çeker yataklarım
Kendim pişirir, kendim yerim.
Bulaşıklarımı kendim yıkarım.
ne çocuklarım bağırır
nede karım
Kendi tenhalığımda yaşarım kendimi
Yalnızım,
Bekarım.