Yüksek zemin bir evde, altta oturuyorum,
Kiracıyım uydum var, zamana uyuyorum…
Çünkü televizyon şart, ev sahibim üst katta,
Yalnız tek yaşıyorum, mutluyum sanki yatta…
Çok kimse sabredemez, şahsımın durumunda,
Bekârlık burada suç, daima kınanmada…
Pencerelerim iptal, dışarısı görünmez,
Şahsım hassas birisi, kötülükte düşünmez…
Her gün halı çırpılır, uyduma halı düşer,
Camlar toz içindedir, bunlar gücüme gider…
Bekâr adam değildir(!) dedimse hiç kızmayın,
Sizleri kastetmedim, şahsıma alınmayın…
Söz konuşulamıyor, vatandaş mı alıngan?
Türkçemiz ki zengindir, şiir olmuyor safkan…
Evi havalandırsam, merak konusu olur,
Çamaşır bile assam, dedikodular olur…
Zaten her şeyi asmam, astıklarım gömlektir,
Yoksa şahsım asılır, gariban ki ödlektir…
Kapımı kapatmışım, usul gerektiriyor,
İnsan zaten giremez, hayvan türü giriyor…
(2012)
Mehmet Tevfik TemiztürkKayıt Tarihi : 9.6.2013 13:52:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!