Bej Ve Külhanî Şiiri - Kağan İşçen

BEJ VE KÜLHANÎ

samimiydik
kılı kırk yararak

bakımsız güldük akşamsılığımıza
akortsuz ağlamadan
yaşam bakışlarının pususunda
bir bana küsmüş
bir de gün batımının kızıllığındaki
üşengeç bitişlere

bu bir intihar
ağlayan kar
gözlerimde alevleniyor yitik
sız içerime nefes alışına göm beni
sız bende hiç ben kalmasın
sen olmazsam kör olayım
ateşine namert kor olayım
kokundaki son har

sana baktıkça yaşar ölüm
bakışlarınla sarıldığında
kapımdan içeri gir otur
yokluğunda her şeyim var
korkum yok
seninle açılır önüme
açılır kenar mahallede çamurlu yol
güneşin yıprattığı dal yonca yaprak
kapımdan gir içeri otur
efsunlanmışsa güneş bu senin susuşun
bakışlarındır dergahım kâh ela
çöl bejliğinde ve açık kahve kâh

sabah akşam fark etmez
dergahımdır bakışların
zamanın işi zor
ismin sırra kadem basar
bir ben bilirim kadrini varlığının
bir de baharı bekleyen dağlar