Bej Tutkulu Göç Şiiri - Kağan İşçen

çoğu zaman geceyi bilmem
adımı bile merak etmezken
güldüğünün kıyısına tutuldum nasılsa
şehirler kendinde sanırken kerameti
sığamadığım yalın sokaklarda sen yoktun
ak ve doru bir tay gibi şahlanırken umutsuzluk
bileklerimde saç tellerin
saç tellerinle ellerimi kesiyorum...

gelme...yalnızlıklarımız daha uyumlu dansa
adı bej tutkulu göç olan bu şarkıda
haberli habersiz sürülürken gözlerine
gururu bakışlarımın
ve sonra üşümeye gidişini anlattım
gittiydin ya
ölü bir zaman artığı
ıslak bir çift gözle saplandı sabahlarıma
aşktır artık ölümün tek gündemi
gözlerimdeki acı suya kuşlar inmez olunca
bej tutkulu göçü söyledim
terli bir ağustos sabahı sıkıntısına
aydınlık içine sindiremedi
sesimin sensizlik öyküsünü

bende olmadan bakma kendine
anlamazsın neye gülümsediğini
geçtiğin yollardır içimde dolanan
hayat damarlarım
bendesin her anımla tekrarınım senin
özlem duygusu bu
düne yakın yarına uzak
bir yaprak küfü
adı bej tutkulu göç olan bir son arzu şarkısı
güneşli bir limanın
yağmurlu bir pencereden görünüşüydün sen
gelme...yalnızlıklarımızla daha uyumluyuz
aşka...