Behey Kafir Ayrılık Şiiri - Sevinç Kavuk

'''yakamı hiç bırakmayan; bu kafir ayrılık. Seni de aşık sanıp! Yanlışlıkla sarmasın.''' Bir oyun bozanlık ettim… önünü ardını sildim, bu beyiti aldım… bana naziredir… endişe duyulmasın ki nazeninden hem de… içtenlikli gönül coşkusu emeği sadece…teşekkür ediyorum… ama benim coşkum taviz veren huyun varlığındaki serden bilmiyor, kaçık veren su damlasından bardağına hiç dolmadı, içmiyor… aslan sütü yudumlarım bazı bazı hem özgür hem hakim… şarap kırmızısıdır kokladığım gül, ufaktan ufaktan yudumlayarak içtiğim üzüm şerbetinin… Allah’ın sırrına akıl koşmam, Türküm, Türklüğümün şeffaflığıyla kucaklarım… sır verip ser vermeyenden farkı yok bende ser verip sır vermeyen arasında… sohbeti severim… dinlediğimi anlar, söylediğimi bilirim, güzel duygularıma duygu güzelliğini artılayan seçimlerim zevkimdir… eksileyeni o haliyle adlandırarak iade ederim… duruluğun dinlendirici hazzına tutkunum… günaydın sevgili dediğimdir sabahlar, kokusunu ışığıyla seviyorum… akşam edasını süzülen ışığıyla düşlerim, rüyalarıma rengini denetlemeyi tercih ederim hep… zaman dizginlenmiyor… o hep hür ve hürriyetin tek hakimi, o hep özgür ve özgürlüğün tek hakimi… boğuşmayı seviyorum kırlarda oynaşan çocuklar varmış ya, onlar gibi… acaba kır neymiş diye sormaya başladı mı çocuklarımız? Öyle mi? Oh oh ne güzel… daha var demek… sular? Akıyor mu ırmak, dolu mu göller, gözler dolu ha? Ne yazık… seve seve düşünüyorum…Sonsuz sevgiler herkese ve her şeye, henüz varoldukları haliyle, denilebilecek bir yaşam yaşanmış mı hiç? Tarih okuyor musunuz? Aman ne iyi, ne güzel… Dünya savaşlarının sayısı kaçtı? Aldıkları mal yetmedi mi? Vatan mal mı? Yoksa, vahşeti mi malları biliyorlar? İnsanlığı bu kadar seven İsviçre bir kantonu, Fransa bir dağ bölgesini verebilir mi Kürdistan diye? Veya Amerika? Kızılderililerden bir bölgeyi böyle açıklasa, canı sıkıldıkça vahşet mal sahipliğini coştursa kendi kucağında… Hortlattıklarını hiç olmazsa bir kez de sahiplenerek… oraya buraya sıvayarak değil! Yeter bu! Asırlar utanıyor varlığınızdan… İnsanlık değerlerinde böyle tepinmek yakışık almıyor... bu bir Soykırım hevesinin ilk basamağında son tüketişin varlığına azgınlaşmaktır... Bir insan topluluğu olarak, insanlıktan utanmak için zenginlik görmemişliği türetecek davar olmayı neden seçerler? Düşünürler, dahiler, bilginler ne kadar az, bu azınlıkla insanlığa hizmet, acaba çok mu ar sızlatıyor? Değerlenmez mi bu amaçta acıyan can olsun demeye? Soran yok mu hiç? Türkiye Büyük Meclisimiz var, 541 milletvekili, niye bir organ yok, Anayasa bakanlığı örneğin? İşsiz güçsüz laf etmek için mi aylıkları var, bu aylık ticaret güçleri için mi yoksa? Peki. Öyle olsun. Halk bu organı kurar… Onlar aylık alsın, halk organlaşsın doğayı koruma, vatanı koruma, değerlerini koruma derneklerine… Bedava hizmetçiliğini yapsın, hükümet de halkın hizmetçisiyim diye geçinip gitsinler öyle mi? peki. Öyle olsun. Halk ödevi sahiplenmeye örgütlenir… halkın da işsizi var, emeklisi var, milletvekillerinin hal varlığından ticaret yapma yeteneği olduğu farkıyla… Halk örgütlenmeyi bilmezse, hatta özellikle de hükümet çalışıyor olsa da, dernek ve ya denetlenme kurmayı bilmezse, bu devam eder… Allah da her şeyi bilir, görür, işitir… yarattım, yap işte ne biliyorsan demez… Her koyun kendi bacağından asılır… kaderini kendi hortlar çoğunlukla… ama, her çirkinin papucunda güzellik sürür, her kötülüğün ökçesindedir iyilik, her uykunun ayak ucundadır uyanış… Kromozomlar hep artı ve eksiler buluşmasıdır… Kimya öğretmenim duymasın bunu… ders ile bile oynayacak sahaları bulabilmeye üşenmeyecek kadar özgür ve güzelsin kara kızım… ben kara değildim ki, ama o verilen sevginin adıydı bu şirin kara… biliyor, bilmezlikten geliyordum, tatmaya doymuyordum ki… Örgütlenmek bilgiyi denetlemeyi öğretir, öğrenilip öğrenilmediğine bir sahadır… düşünmeyi dinç tutar, laf düşkünlüğüne fırsatçılık alanlarını daraltmaya asil bir beceri yeteneğine destektir… düşünmeyi seviyorum, seve seve düşünüyorum, incinme dahi bir olanak olmasın hassaslığıyla… elim yüreğimde, vicdanım kontrolümde, bakışım sol yanımdan, yüreğimin hizasından gökyüzüne bir besmele ki bu, güvenliğin güzelliği ile başlamak her adım atışa… Göktürk-Oğuztürk-Atatürk bu izlerde yol aldılar, hep öyle öğrettiler 5000 yıl boyunca… ama kaç öğrenenimiz, öğrendiğini ayakta tutabilen, içinde hep dinçliği okşamayı bilen kaç insanlığı sever olabildik ki? ... bunu edepsizler daha iyi yapıyor, sırmış sermiş nanelik mollalık papazlığıyla… onların hep papazlığı tutar… nadasa alınmış düşünceyle bir düşünür bakışında bu hoyratlar kıskıvraktır, kuzu kuzu aramızda geçinir giderler… amaç yaşam korumak, değil mi ki, ruhumuzu misafirliğinden yeryüzümüzde utandırmamak… hele ki usandırmamak… İçimin dostu eşsiz tek ruhum, seni öyle seviyorum ki, bana armağan olarak getirdiğin bu sevginin bütün sıcaklığıyla…İnsanlık değerleriyle mal vahşetliği hırlayanları kınamaya yegane güzelliğimsen sen...