Behçet Meyvedir Şiiri - Arif Emrah Toyoğlu

buruk boyunların, asık suratları
bir tarif edebilseydi seni
şansa, tutup elinden
içini sana dökebilseydi,
severdin... herkes severdi...
içinde ablukaya alınmış fırtınalar
hep içinde kalmış heyecanlar anlatırdı
dost muhabbet dinler..
acıyışla bağırırdı..
diril, göğsüne vurgunsun sen...
silemezdi...
adam kendisinin içinden
hepimiz için, hepimiz gibi
unutmaz, sahi unutmak istemiyorya
yeter mi?
vazgeçmek... anlatamadıki
dinleseydin, asık suratlı pişman sevenleri
onlar anlatabilirlerdi.....
düşüne sor, uykuna sataş
kimse sevemezdi seni
gözü yerden göğe sana pencereli
sana perdesiz sevenler gibi...
böyle başlar, böyle biter
sonra gitme, kalabilseydi
seni zaten hep severdi
Behçet severdi...
ve hala senden bahsederdi...
çocukken tırmandığı
ağaç yoluyla..