Sararmış ağaçlar
Bir bank yolun kenarında
Yürüten vedayı düşünürken
Mümkün mü üzülmemek sonbaharda
Kalp hüzünlü
Öfkelerim sabırsız kaldığı bir anda
Paramparça ediyorum dağları sesimle
Gırtlağım yırtılana kadar bağırıp
Dağları bile alt ediyordum
Daglar gözlerimde ufalıyor
Sisleri hızla yer değiştiriyor
Bir söyleşi çekiyor yüreğim
Çabalar ediyor ruhum
Bedenimse yorgun argın
Dilim sessiz sedasız
Bitmedi bitmeyecek azabım.
Çayım yarım kaldı
Sohbetimiz yarıda kesildi
Dokunmadan ellerine
Ellerin uzaklaştı ellerimden
Yıkıldım...
Sararmış yaprakları ağaçların
Dökülmüş yolun kenarında
Ettiğin o hüzünlü vedayı düşünürken
Hayaline kapılıyorum bir anda
Kiminin dilinde şiir oldun
Kiminin dilinde şarkı
Hala bu can yaşıyor
Kalbim hala yaşıyor bu aşkı...
Tükenmez dağların bahar kokuları
Özledim biliyor musun?
Seni, sesini, gözlerini
Ve ellerini...
Kaç zamandır kokuna hasretim
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!