Hey sen, çocuk!
Sözüm sana
Ne yapıyorsun orada
Bir daha yaramazlık yok demedim mi ben sana
Çıldırmış yine cinlerin
Tepiniyorsun mazlumların sokağında...
Bazen aşk diyorum
Yırtıp geçiyorum dağları
Sana doğru yol alıyorum.
Geldikçe daha çok aşka kapılıyorum...
Bazen sevgi diyorum
Biliyorum birazdan çıkıp gideceksin
Rüzgara bırakacaksın kokunu
Gözlerini alıp, gölgenle başbaşa
Uzak yollara
Upuzun yollara gideceksin
...
Kızgın bir volkan gibiyim
Aklım firarda
Kimsenin esiri değilim
Ben hep tek kafada
İçimde dolaştığım şehirdeyim...
Bir hayal içindeyim bu akşam
Binlerce gün
Binlerce an
Ve anlık bir hayatın sonunu yaşıyorum
Kimim kimsem yoktur
Kurumuş yaprakların üstüne basa basa,
Gidip geliyorum hep!
Yapraklarını döken ağaçlarının altında;
Kaç zamandır seni bekliyorum.
Ve sen;
Gelmez oldun...
Ahh!
Ah benim halim
Az önce bir dostum aradı
İyi misin falan diye sordu
Durup sustum sessizce düşündüm
İyiyim dedim
Hayat!
Sen ne kadar çirkinsin öyle
Birtek bizi yaşatmadın rahatça
Kaderle bir olup
Ayırdınız bizi insafsızca...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!